วันพฤหัสบดีที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2550

ถึงใจผูกพันธ์



  • อย่าเสียดาย วันเวลา ที่เคยเจ็บ

เธอจงเก็บ เอาไว้ ใช้ภายหลัง


เปลี่ยนเป็นความเจ็บ เก็บเอาไว้ ให้พลัง


ยามผิดหวัง นึกทุกครั้ง เคยเจ็บมา

มีสายฝน เป็นเพื่อน เตือนใจว่า


แม้ฝนฟ้า ยังโรยรา ยามฟ้าใส


ในชีวิต อาจมีบ้าง ที่พลั้งไป


ทางข้างหน้า ฟ้าสดใส ได้เหมือนเดิม








อย่าเพิ่งบอก ว่าไม่ใช่ ไตร่ตรองดู



สิ่งที่เธอ รับรู้ อาจไม่ใช่


เรารู้จัก กันมา นานเท่าไร


เธอไปฟัง คำของใคร ใส่ร้ายกัน




ร้อนจะตาย ไปทะเล กันดีกว่า


ให้คลื่นลม มันช่วยพา ความสดใส


เอาความเหนื่อย ความล้า ปาไปไกล


นอนหาดทราย ด้วยกัน นะพวกเรา



คืนนี้ มันร้อน นอนไม่ได้



ร้อนข้างนอก แค่ร้อนกาย ยังเกินข่ม


ซ้ำยังร้อน ข้างใน ใจระทม


เปิดพัดลม เปิดแอร์ ยังแย่



พบกับเธอ เหมือนได้เจอ ส่วนที่หาย



มีที่ว่าง มากมาย ในใจฉัน


รอคอย อย่างเคว้งคว้าง ฝันกลางวัน


จนพบเธอ ช่องว่างนั้น ก็เติมเต็ม



ฉันผิดเอง ที่ไม่เคย ดูแลเธอ



ทำตัวเป็น คนมาดเซอร์ ที่เซ่อซ่า


ต้องเห็นเธอ เสียใจ เสียน้ำตา


ฉันมันคน ไม่เข้าท่า น่ารำคาญ




เอาใจใส่ ดูแล เทคแคร์เธอ


สิ่งที่เจอ คือชาเย็น อยู่อย่างนี้


ถามตรงตรง ว่าฉันคง ทำไม่ดี


หรือว่าทุก นาที ไม่มีใจ














จะเก็บใจ ไว้ให้ใคร ที่ไม่รู้


จะซ่อนใจ ไม่ได้ดู ไม่ให้เห็น



จะรักษา มันไว้ อย่างใจเย็น




เธอทำผิด อีกเมื่อไหร่ ก็ใจ

ไม่มีความคิดเห็น: